Het is weer even geleden dat ik iets heb gedaan op onze site. Samenwonen kost tijd, de verkoop van mijn huis in Rotterdam, de verbouwing van het huis in Biervliet, verhuizing en o ja het werk bleef ook doorgaan. In deze periode (we hebben het over juli tot november 2016) was het wennen aan de overgang. Voor mij en ook voor Yannick. Er was veel te doen in het huis, nieuwe school voor Yannick en het werk, wat ik nu vanuit Biervliet doe, vergde ook de nodige tijd. Mijn regio is nog altijd Rotterdam-Den Haag en dan naar beneden richting Zeeuws Vlaanderen. Aangezien de meeste ongelukken in de Randstad plaats vinden, is daar het werk. Dat klinkt raar maar als arbeidsdeskundige in letselschadezaken kies ik niet, maar is het maar net waar men mij nodig heeft.
En zo begon ik in november weer met sporten en gezonder leven. Niet zomaar even wat kilo’s verliezen nee dit werd grondig aangepakt. Aangemeld bij Personal Body Plan, coach gekozen (Merit want die was 49 jaar, deed ook aan hardlopen en zou mij vast begrijpen) en gaan. Ja ja.. nou ik heb het zwaar gehad. Weer lopen en ineens ook krachttraining. Thuis weliswaar, ik heb genoeg attributen om een sportschool te vullen. Voortvarend aan de slag, in de eerste maand al 3 kilo kwijt. En dat hijgen bij het lopen zou vast beter worden.
Ook een test gedaan bij Laurens van SportFocus040 in Eindhoven. Zie je wel, het bewijs, ik ben geboren om met een lage hartslag veel langzame kilometers af te leggen. Op asfalt natuurlijk. Ik ben niet geboren voor trails met veel heuvel op en af en modder. Heerlijk als je een validatie hebt .. of beter misschien een excuus.
Maanden trainen en op mijn calorieën letten schieten voorbij. Ik doe in maart een trail met Mike in de Ardennen en doe bijna 8 uur over 53 km. Wat een teleurstelling. En oh wat blijf ik hangen in mijn gewicht. Ik heb natuurlijk heel veel excuses. Eigenlijk eet ik gewoon meer dan ik mag. En gelet op waar ik nu sta is die trail niet zo slecht, het regende en ik hou niet van regen en modder. Nu ik daar achter ben gaat dat prima . Maar het is een thin line, met 48 jaar en een liefde voor lekker eten en drinken is het, jawel keuzes maken. Ik heb het nu zo kunnen draaien dat ik af en toe kies voor lekkere hapjes en een drankje(s).
Maar dat lopen blijft gaan met ups en downs. Waar is mijn tempo? Ooit, een jaar of 2 geleden kon ik met gemak een duurloop doen op 5.00-5.20. Liep een marathon fluitend binnen de 4 uur. Nu met veel moeite 6.30-6.45 en ik zal moeten blijven trainen. En eerlijk gezegd is het lopen van tempo’s niet mijn ding. Ik hou niet van lopen met hoge hartslag, al puffend en hijgend een tempo draaien. Ik zoef liever rustig over het asfalt. Het is een keuze, en de keuze is gevallen op tempo omhoog. Want als ex-subtopsporter hou ik van uitdaging en ben ik een streber. Vooral voor mijzelf, ik verlies vaak van mezelf. Dat komt vast omdat mijn lat niet te zien is. Ik wil meer dan ik kan. En daar word ik dan zenuwachtig van omdat ik het niet waar kan maken (ja u mag lachen).
Ik heb een doel, 100 kilometer in Winschoten. Logisch natuurlijk, een 50km biedt voor mij geen uitdaging. Ik realiseerde mij even niet dat ik die 100 km binnen de 12 uur af moet leggen. Dat is best pittig voor iemand met een laag tempo. Die 100 km haal ik wel, maar binnen 12 uur dat is de uitdaging.
Het programma om er te komen is gemaakt. Voor de grote vakantie loop ik een aantal lange duurlopen om mijn belastbaarheid te verhogen. Zo heb ik voor de 6e keer Rotterdam Marathon gelopen, een geweldige belevenis weer met veel mensen langs het parcours. Daarna volgde de 6 uur van Steenbergen. Mijn eerste 6 uur, vond het best zwaar, een rondje met een deel wind tegen en een deel in de zon en warmte. Een mooie ervaring en zowaar nog een hele onverwachte podium plek. Ik heb in Steenbergen ook getest met voeding. Ik liep altijd zonder veel te eten. Nu heb ik de voeding van Hammer Nutrition getest en dat beviel me goed. Geen rare pieken en dalen, geen honger en genoeg energie. Eind mei liep ik nog 50 km Self Transcendence in het Amsterdamse bos. Het was warm, bijna 30 graden en ik startte om 12 uur. Ik ging niet snel maar ik liep het wel uit, 6e dame en een tijd van 5.45. Maar gelet op de omstandigheden mag ik niet klagen. En het herstel verliep prima, geen centje pijn.
Afgelopen zondag liep ik het rondje Voorne, 63 km met een leuk stuk strand. Ik had er veel zin in, mijn eerste solo 63 km. Een keer ben ik verder geweest, met Mike samen in de Hardmoors 55. Eens kijken of ik nog wat meer tempo erin kunnen houden. Ik had geluk, het was weer warm. En er was weinig beschutting dus ik voelde me net als een kip op de grill. Zo zien mijn benen er nu ook uit, verbrand. Tot het strand liep ik rustig en gestaag onder de 6.30 en lage hartslag. Alleen dat stuk met die wildroosters deden het tempo dalen. Mijn topo’s maat 37 bleven haken dus rustig stapje voor stapje er over heen. Ik kan mij niet herinneren dat ik zoveel heb gedronken tijdens een loop. Sportdrank, cola, water bekers per post gingen naar binnen. Heel mijn vooraad magnesium en elektrolyten heb ik naar binnen gewerkt. Het strand was goed te lopen tot de laatste 1,5 km. Dat viel me mee. Na de 50 km kwam voor mij het punt van de waarheid. Hebben de trainingen nu vruchten afgeworpen. Kan ik het nu volhouden om rond de 6.30-6.45 te lopen. Tot 60 km is dat aardig gelukt. Als een blij ei naderde ik de laatste km’s. En ineens was ik er, de finish. Blij met mijn resultaat van 7.36 en het feit dat ik moeiteloos kon doorblijven lopen. De kramp schoot er bij mij pas in op de massagetafel. Nu herstellen en dan de volgende uitdaging, een 6 uurs loop in Haarlemmermeer. De laatste voor de vakantie.
