Categorie: Wedstrijden

Grenzen… soms overschrijd je ze, soms loop je er tegenaan, soms verleg je ze… Afgelopen weekend nam ik deel aan de Helipad Ultra vanuit Kerkrade en daarmee verlegde ik letterlijk en figuurlijk mijn grenzen door in het grensgebied van Nederland, België en Duitsland diverse malen de grens te passeren. De Helipad staat eigenlijk voor Hertog Limburg Pad en is oorspronkelijk uitgezet door het St Catharinagilde in Kerkrade. De route omlijnt grofweg het hertogdom Limburg uit de 12e eeuw. Veel wegen van dit pad zijn daadwerkelijk doorgangsroutes van de toenmalige hertogen. Er is een boekje uitgebracht door Frits Sprokel die de route in 10 etappes laat afleggen. Organisator Willem Mücher van Run Real heeft enige wijzigingen aangebracht in het parcours, zodat er meer kilometers door bossen en paden worden afgelegd en minder kilometers over asfalt en langs kerken. Het werd zo een loop op de rand van een trail met ongeveer 31% door bossen, 31% over asfalt en 38% over paden met veel wijdse uitzichten. De route is niet gepeild en je moet hem met behulp van een GPS lopen of met een kompas en A5 boekwerkje dat je bij de start meekrijgt.

Verder lezen Grensoverschrijdend

Vier jaar geleden liep ik voor de eerste keer op een mooie herfstdag in oktober het rondje om Luik beter bekend als de Ultra Tour de Liège. Ongeveer 65 km en ongeveer 2100 hoogtemeters volgens de organisatie. Alles gaat er zo “ongeveer” aan toe daar in Luik. Verwacht hier geen strakke organisatie en strikte regels maar gewoon lekker met een flink groepje gelijkgestemden een rondje rennen en klimmen rondom Luik. De stad die nou niet bepaald bekend staat als parel van België maar zo stiekem best veel mooie plekjes in zich heeft als je af en toe van de gewone weg afdwaalt en de stukjes door de stad voor lief kan nemen.

Even terug naar 4 jaar geleden… Ik liep in dat jaar dus voor het eerst mee in Luik en toevallig net als dit jaar ook 2 weken daarvoor de kustmarathon. Maar wat een verschil kan er zitten in 4 jaar… De kustmarathon ging 4 jaar geleden nog in 5 uur en 21 minuten terwijl ik deze dit jaar in 4 uur en 15 minuten liep.  Vier jaar geleden kwam ik in Luik als laatste binnen en deed er bijna 12 uur over. En dit jaar? Ik ben ruim 20 kg lichter dan ik vier jaar geleden was en na mijn operatie van afgelopen februari eigenlijk sneller dan ik dacht weer volop in training. Mijn bedoeling voor deze editie was om een stuk sneller te zijn dan toen in elk geval. Met een tijd van rond of binnen de 9 uur zou ik meer dan tevreden zijn. Qua afstand is het te vergelijken met Olne-Spa-Olne en daar deed ik vorig jaar in de modder een kleine 9 uur over.

Samen met Karin en haar zoontje Yannick vertrok ik in alle vroegte naar Luik. Onderweg lekker kletsend over mogelijke wedstrijden en tijden (wat is het toch fijn als je met elkaar een passie kan delen) waren we vlotjes in Luik en had ik nog mooi even de tijd om mijn geweekte havermout ontbijt met fruit en whey poeder naar binnen te werken. Om “ongeveer” 8 uur mochten we op pad en vertrok ik mooi in het midden van de groep (zo’n 160 lopers) voor mijn 2e UTL. Onderweg zijn er 3 verzorgingsposten en bij de start heb ik voor iedere post een flesje water met High5 zero electrolyten meegegeven. Verder heb ik wat gels bij me en 2 soft flasks van 0,5 liter elk. De rest pak ik wel bij de posten en kijk ik wel waar ik dan zin in heb. Ik zou Karin en Yannick onderweg ook nog wel een paar keer zien is de bedoeling dus in geval van nood kan ik bij haar ook nog wel een broodje eten.

Het gaat voorspoedig en de kilometers vliegen voorbij. Ik kan bijna alles bergop blijven doorlopen en kan het wandelen tot een minimum beperken. Voor ik het weet ben ik bij de eerste post op 21 km aanbeland. Helaas geen Karin en Yannick daar te bekennen. Later blijkt dat ze het opgegeven adres niet konden vinden. Gelukkig had ik dus mijn flesjes meegegeven en ik neem rustig de tijd om de soft flasks bij te vullen met water en de electrolyten. Pak wat lekkers van de tafel, stuur Karin nog een berichtje dat ik weer op pad ga en vertrek voor de resterende 44 km. Ik stroop de mouwen van mijn ondershirt op want de temperatuur is best lekker geworden met het zonnetje erbij. Het blijft erg lekker lopen en ik reken mijn tussentijd eens door naar een mogelijke eindtijd. Dat is even schrikken geblazen want ik loop ver voor op wat ik van te voren had gedacht te kunnen lopen. Ik besef me wel dat er nog genoeg plekken komen waar ik wat tempo zal verliezen en blijf gewoon lekker doorgaan zoals het nu gaat. Met enige regelmaat haal ik nog lopers in en ondanks de duidelijke markeringen moet ik wel bij de les blijven omdat ik toch nog 3 keer bijna verkeerd loop. Gelukkig geeft de oude vertrouwde Garmin op tijd zijn signaal af als ik te ver van de route afwijk.

De tweede post komt in zicht en ik zie mijn supporters weer gelukkig. Ook bij deze post neem ik ruim de tijd om even alles bij te vullen. De marathon afstand zit er nu bijna op en ik ben hier iets meer dan vier en een half uur onderweg. Nog maar 24 km te gaan vanaf hier en ik weet van de vorige keer dat er nu een paar trappen aankomen waar behoorlijk geklommen moet worden. Ik reken op de volgende post rond de 53 km maar ik had me vergist. Onderweg vraag ik me af hoe ik die post toch gemist kon hebben. Ik snap er op dat moment even helemaal niks van maar besluit om even heel rustig aan te doen met het resterende drinken dat ik nog bij me heb. Wie weet moet ik het er nog zo’n 10 km mee uitzingen. Dan opeens zie ik Karin en Yannick en denk in eerste instantie dat ze gewoon nog een plekje langs het parcours gevonden hebben. Maar het blijkt dus dat de laatste post daar ligt en dus kan ik op 58 km nog eens alles bijvullen en bestel bij deze post ook maar een broodje worst met zuurkool. 🙂 Dat rook zo lekker toen ik daar aankwam en ik lag nog steeds mooi voor op mijn beoogde schema dus alle tijd voor een kleine “uitspatting”.

Het laatste stuk is wat makkelijker te lopen nu en deze keer loop ik gewoon nog bij daglicht en niet zoals vier jaar geleden in het donker met mijn headlight op. Ik haal nog wat lopers in en binnen 8 uur ben ik weer terug bij het oude atletiekbaantje waar we vanmorgen gestart waren. Officiële eindtijd was 7.56.47 en dus een verbetering van 4 uur ten opzichte van de vorige keer. Ik ben nog behoorlijk fit en na de broodjes die je door de organisatie worden aangeboden rijden we terug naar huis. Wederom een zeer geslaagde sportdag en steeds de bevestiging dat het allemaal de goede kant op gaat. Over een maand staat de Uewersauer Trail op het programma en die gaan Karin en ik weer samen lopen. Vooral voor haar een spannende dag omdat ze haar eerste officiële ultra daar kan gaan volbrengen.

De zomer zit er inmiddels wel op en Karin en ik hebben daarin allerlei plannen gesmeed voor de komende tijd. Niet alleen op sportief gebied maar ook in ons privé leven. Qua hardlopen hebben we een mooi loopdoel voor het voorjaar van 2016 gevonden in de vorm van de Hardmoors 55 in Engeland op 19 maart 2016. Een trail van 55 mijl oftewel 88 km ten zuiden van Middlesborough en met ongeveer 2700 hoogtemeters. Op weg daar naar toe hebben we diverse piketpaaltjes geslagen en de eerste daarvan was afgelopen weekend hier in ons mooie Zeeland zelf; de Kustmarathon. Voor Karin de eerste deelname en voor mij inmiddels de 5e keer dat ik aan de start stond.

De trainingen van de laatste tijd gingen bij ons allebei erg lekker en daarbij hebben we onder andere een keer samen 40 km gelopen. De kortere trainingen gaan steeds sneller en makkelijker en Karin is al volop bezig met haar heuveltrainingen. In de zomervakantie liepen we al behoorlijk wat hoogtemeters tijdens ons verblijf in Chateauneuf de Galaure en die ervaring willen we graag gebruiken voor de toekomst. Op voorhand hadden we dan ook besloten om weg te gaan op een gemiddelde van 10 km/u en daarmee een tijd van 4.15 te lopen. Het is altijd even afwachten hoe een en ander in de praktijk uitpakt. Na het gezellig bijkletsen met diverse bekenden in en rond de sporthal van Burgh-Haamstede vonden we een mooi plekje in het startvak en werden we om 12 uur exact weggeschoten voor onze eerste gezamenlijke Kustmarathon.

Vrijwel direct zaten we in het goede tempo en al kletsend gingen we op pad. Al snel na het verlaten van de gewone weg en het duingebied in moest ik  aan de kant voor de eerste sanitaire stop. Er zouden er nog twee volgen gedurende deze marathon. Even op elkaar wachten en hup daar gingen we weer. Ik kon Karin op voorhand hier en daar vertellen wat haar te wachten stond en zo vlogen de kilometers voorbij. Op de kering zaten we in een mooi groepje achter een clubje zeer aanwezig Brabantse lopers maar dat mocht onze pret niet drukken. Na 10 km een eerste gel erin wat drinken bij de post en hup weer op pad. We hadden al besloten om bij elke post ons drinken te pakken en even de tijd te nemen. Het was op sommige plekken toch best stiekem een beetje warm en dan is drinken gewoon belangrijk. Zo kachelden we door tot aan de strandopgang bij Vrouwenpolder. Hier had Karin even moeite met het eerste stuk mulle zand maar eenmaal op het hardere deel kon ze snel haar ritme weer vinden. Bij de halve marathon doorkomst op het strand klokten we 2.07 en daarmee zaten we precies op ons beoogde tempo van 10 km/u. Het ging nog steeds heel soepel en inmiddels haalden we de ene na de andere loper in.

Na het strand komt een stuk waar ik in het verleden veel lopers (inclusief mezelf) zich stuk heb zien lopen door de mantelinge bij Oostkapelle. Ook hier konden we ons tempo doortrekken en ik had de grootste lol bij de vele korte klimmetjes omdat ik heel makkelijk naar boven ging. Vanaf Domburg stonden er weer veel mensen langs de kant en dat gaf ook weer een hele mooie sfeer. Zeker als je al voor je gevoel lekker loopt dan is het dubbel genieten van al die aanmoedigingen. Grappig dat vooral Karin werd aangemoedigd onderweg… “ziet er goed uit Karin”, “zet hem op Karin”, “gaat lekker Karin”… We hebben er veel lol omgehad. Dan opeens is het minder dan 10 km en een blik op het horloge geeft aan dat we nog steeds met de precisie van een Zwitsers uurwerk ons tempo op peil kunnen houden. Tjonge wat is dat genieten als die trainingen op deze manier zich uitbetalen. In het laatste deel zitten nog wat flinke trappen en die vloog ik met twee treden tegelijk naar boven, slalommend tussen de zich aan de leuning naar boven trekkende lopers. Die zullen wel gedacht hebben, wat is dat nou weer…

Nog een laatste stukje strand lag op ons te wachten en zelfs daar met het tussen de palenrijen doorwurmen hielden we het tempo vast en konden ons opmaken voor een gezamenlijke finish in Zoutelande. Op weg naar de finishstraat staken we nog snel een man of 10 voorbij die bij het naar beneden lopen niet meer zo hard durfden te gaan, wij wel… Vlaggetje aanpakken en daar gingen we hand in hand op de finish af. Onze tijd was precies 4.14.59 en daar waren we voor vandaag op dit parcours en deze omstandigheden gewoon dik tevreden mee. We weten allebei dat er op een vlak asfaltparcours nog wel een leuk stukje van onze PR tijd op de marathon af te halen valt. Dat is ook nog 1 van onze plannen deze
winter op weg naar de Hardmoors 55 volgend voorjaar. Op 6 december willen we in Spijkenisse tijdens de Spark Marathon dan ook weggaan op een mooie scherpe tijd. Hopelijk zijn de weergoden ons dan weer net zo goed gezind als op deze prachtige dag.