Kustmarathon 2015 en vooruitkijken

De zomer zit er inmiddels wel op en Karin en ik hebben daarin allerlei plannen gesmeed voor de komende tijd. Niet alleen op sportief gebied maar ook in ons privé leven. Qua hardlopen hebben we een mooi loopdoel voor het voorjaar van 2016 gevonden in de vorm van de Hardmoors 55 in Engeland op 19 maart 2016. Een trail van 55 mijl oftewel 88 km ten zuiden van Middlesborough en met ongeveer 2700 hoogtemeters. Op weg daar naar toe hebben we diverse piketpaaltjes geslagen en de eerste daarvan was afgelopen weekend hier in ons mooie Zeeland zelf; de Kustmarathon. Voor Karin de eerste deelname en voor mij inmiddels de 5e keer dat ik aan de start stond.

De trainingen van de laatste tijd gingen bij ons allebei erg lekker en daarbij hebben we onder andere een keer samen 40 km gelopen. De kortere trainingen gaan steeds sneller en makkelijker en Karin is al volop bezig met haar heuveltrainingen. In de zomervakantie liepen we al behoorlijk wat hoogtemeters tijdens ons verblijf in Chateauneuf de Galaure en die ervaring willen we graag gebruiken voor de toekomst. Op voorhand hadden we dan ook besloten om weg te gaan op een gemiddelde van 10 km/u en daarmee een tijd van 4.15 te lopen. Het is altijd even afwachten hoe een en ander in de praktijk uitpakt. Na het gezellig bijkletsen met diverse bekenden in en rond de sporthal van Burgh-Haamstede vonden we een mooi plekje in het startvak en werden we om 12 uur exact weggeschoten voor onze eerste gezamenlijke Kustmarathon.

Vrijwel direct zaten we in het goede tempo en al kletsend gingen we op pad. Al snel na het verlaten van de gewone weg en het duingebied in moest ik  aan de kant voor de eerste sanitaire stop. Er zouden er nog twee volgen gedurende deze marathon. Even op elkaar wachten en hup daar gingen we weer. Ik kon Karin op voorhand hier en daar vertellen wat haar te wachten stond en zo vlogen de kilometers voorbij. Op de kering zaten we in een mooi groepje achter een clubje zeer aanwezig Brabantse lopers maar dat mocht onze pret niet drukken. Na 10 km een eerste gel erin wat drinken bij de post en hup weer op pad. We hadden al besloten om bij elke post ons drinken te pakken en even de tijd te nemen. Het was op sommige plekken toch best stiekem een beetje warm en dan is drinken gewoon belangrijk. Zo kachelden we door tot aan de strandopgang bij Vrouwenpolder. Hier had Karin even moeite met het eerste stuk mulle zand maar eenmaal op het hardere deel kon ze snel haar ritme weer vinden. Bij de halve marathon doorkomst op het strand klokten we 2.07 en daarmee zaten we precies op ons beoogde tempo van 10 km/u. Het ging nog steeds heel soepel en inmiddels haalden we de ene na de andere loper in.

Na het strand komt een stuk waar ik in het verleden veel lopers (inclusief mezelf) zich stuk heb zien lopen door de mantelinge bij Oostkapelle. Ook hier konden we ons tempo doortrekken en ik had de grootste lol bij de vele korte klimmetjes omdat ik heel makkelijk naar boven ging. Vanaf Domburg stonden er weer veel mensen langs de kant en dat gaf ook weer een hele mooie sfeer. Zeker als je al voor je gevoel lekker loopt dan is het dubbel genieten van al die aanmoedigingen. Grappig dat vooral Karin werd aangemoedigd onderweg… “ziet er goed uit Karin”, “zet hem op Karin”, “gaat lekker Karin”… We hebben er veel lol omgehad. Dan opeens is het minder dan 10 km en een blik op het horloge geeft aan dat we nog steeds met de precisie van een Zwitsers uurwerk ons tempo op peil kunnen houden. Tjonge wat is dat genieten als die trainingen op deze manier zich uitbetalen. In het laatste deel zitten nog wat flinke trappen en die vloog ik met twee treden tegelijk naar boven, slalommend tussen de zich aan de leuning naar boven trekkende lopers. Die zullen wel gedacht hebben, wat is dat nou weer…

Nog een laatste stukje strand lag op ons te wachten en zelfs daar met het tussen de palenrijen doorwurmen hielden we het tempo vast en konden ons opmaken voor een gezamenlijke finish in Zoutelande. Op weg naar de finishstraat staken we nog snel een man of 10 voorbij die bij het naar beneden lopen niet meer zo hard durfden te gaan, wij wel… Vlaggetje aanpakken en daar gingen we hand in hand op de finish af. Onze tijd was precies 4.14.59 en daar waren we voor vandaag op dit parcours en deze omstandigheden gewoon dik tevreden mee. We weten allebei dat er op een vlak asfaltparcours nog wel een leuk stukje van onze PR tijd op de marathon af te halen valt. Dat is ook nog 1 van onze plannen deze
winter op weg naar de Hardmoors 55 volgend voorjaar. Op 6 december willen we in Spijkenisse tijdens de Spark Marathon dan ook weggaan op een mooie scherpe tijd. Hopelijk zijn de weergoden ons dan weer net zo goed gezind als op deze prachtige dag.