Comfortabel

Gisteren de 80 loopkilometers per week volgelopen. Sinds deze maand loop ik elke week tussen de 70-80 km per week. Hiervoor liep ik rond de 40-50 km per week. Een behoorlijke upgrade dus. Ultra lopen is toch hele andere koek dan een marathon.

Natuurlijk heb ik reuze hulp van Mike. Als er iemand van de voorbereidingen en uitvogelen is, is hij het wel. En hij heeft kracht en duurvermogen. Nu hij lichter is en krachtoefeningen doet is hij ook sneller, veel sneller. Hij stampt rustig op 4.30 door.. Ik moet daar voor werken. De streber in mij wil wat hij ook kan. Maar dat is onzin, ik begin pas, heb er nog de kracht niet voor ook. Na een paar weken tobben merk ik nu verandering. Zoveel km lopen is planning maar ook verdiepen in de soort training, kracht en loontechniek. Ook ik kijk nu filmpjes over uphill en downhill Running, doe weer Lunges en andere krachtoefeningen. Ik vind het inspirerend om als partners samen deze passie te delen.

De afgelopen weken stonden in het teken van omvormen. Dat realiseerde ik me afgelopen week. Tijdens een training van deze week riep ik tegen Mike dat het wel wat rustiger mocht want ik liep niet comfortabel. En dat is nu juist de kern. Hoezo niet comfortabel, Mike had weer voer voor weken plaagstootjes uit te delen, ik had denkvoer..

Het is ook niet comfortabel je week km met een km of 30 te upgraden. Dat kost tijd om aan te passen. Niet elke training is comfortabel, je grenzen verleggen is waar het om gaat. Fysiek maar juist mentaal. En dat gebeurde deze week. Ik heb de grens verlegd. 70-80 k, per week is nu comfortabel.

Ik merkte dat op de skiberg, waar we na 20 km en 250 HM een pittige maar zeer waardevolle training hadden. Ik heb nog steeds moeite met de wisselende ademhaling bij berg oplopen. Bij asfalt lopen is dat een stuk minder. Daar hijg je niet als een idioot. Ik niet iig. Maar al rennend, berg op en af, ging ook dit comfortabel. De eerste 10 in 6.11, tweede in 6.17. Het mooie was er vanaf na 17 k, maar het bleef comfortabel. Ik genoot en was tevreden.

Zaterdag liep ik de zegerplasloop. 20 km paste mooi in het schema en mijn ouders paste op Yannick. Ik wilde onder de 1.50 lopen. Wel comfortabel natuurlijk. En met negatieve split, ben een rustige starter mijn kracht ligt op het eind. Daar ging ik, gem op 5.15 de km. Dit ging heerlijk, haalde hoop lopers in. Het tweede stuk mocht ik versnellen, tegen de 5″ de km stampte ik door. Je bent eerste vrouw, riep iemand. Ik riep haha ja zeker de enige ook. Ik eerste? In heel mijn judo tijd heb ik veel prijzen gewonnen maar 1e. Dat was bijzonder. Ik liep comfortabel door en wist dat het venijn in het laatste stukje lag, wind tegen rond de plas. Doorstappen, buik in, armen mee, tempo houden. De finish in 1.43.50. En 1e. Met een PR en een pak gevulde speculaas onder de arm terug naar huis. Waar Mike een mega prestatie had geleverd door bijna 13,5 km per uur te lopen in de Appelloop van Axel. Fantastisch samen sporten, ieder zijn eigen doel en valkuilen. Zolang ik comfortabel loop, loopt het goed..

van asfalttijger naar trailhinde???

Trailen tot een jaar geleden was dat voor mij een no go. Immers als asfalttijger geniet ik van zoeven over mooie strakke fietspaden en wegen. Geen gehannes over kronkelige bospaden, zandhappen, klimmen en klauteren of hard schuiven over grindpaden. Dat is zo blessure gevoelig. Geef mij maar marathons.

Zoals met veel dingen maakt het onbekende ook onbemind. Langzaam maar zeker kwam ik meer in aanraking met het fenomeen trail. Eerst heel voorzichtig met Martine en Wilma tijdens run to trail. Best grappig eigenlijk en dat dalen was best leuk.

Ik moet zeggen dat het hebben van een relatie met iemand die graag trailt ook wel bijdraagt aan een verhoogde interesse in trailen. Zo begon ik dus heel naïef aan de Vuurtorentrail 35 km op Ameland.  Leuke voorbereiding op de Rotterdam Marathon. Mike zou de lange afstand doen en we maakte er een leuk weekend van. Ik wist toen nog niet wat ik nu weet. Ik had het op momenten zwaar. Trailen is zo anders. Ik ben gewend om in een flow rustig mijn kilometers te maken, de ene keer langzaam, de andere keer snel. Maar nu moest ik aan de bak. Na een km heuvel op, af en keren en draaien was ik al buiten adem. En ik mocht nog 34 km. Gaandeweg raakte ik er aan gewend. Mike was herstellende van een operatie en mocht helaas niet de 60 km doen. Hij  kwam daarom maar op zijn fiets de duinen in gesprint. Hij volgde mij en gaf support. Dat hielp wel.  En daar was de finish. Mike was zo blij met zijn fiets dat hij die gemist heeft, mijn finish. Maar lol hadden we en het was een top weekend.

De Koning van Spanje volgde, 19 km in Gulpen. Spontaan eigenlijk want ik kon een startnummer overnemen van iemand. Last minute dus geen tijd om er over na te denken. Ik vond het erg leuk om te doen, nog steeds wel moeite met het klimmen en ik liep door de beek alsof ik over een berg hete kolen liep met blote voeten. Mike en Yannick als supporter op de route was ook weer een top moment.

image
Happy faces voor de start

De laatste trail die ik liep was de Corio Trail in Heerlen. Ook weer heel spontaan ontstaan. Ik zag een bericht op facebook de dag na Aalter en twee uur later waren we ingeschreven. Ik begreep van Mike dat de start dezelfde is als die van Limburg Zwaarste. Okeeee… Leuk was dat Mike ook mee kon lopen. Hij is gelukkig helemaal hersteld van de knie operatie en bezig met opbouwen. Voor hem ook een grote test, hoe ver is de conditie en hoe gaat hem met de knie. Mijn vriendin Tanya ging ook mee en samen met mijn zoon Yannick vormde ze het support team.

De trail begon in het bos, op en af over bospaden. Natuurlijk zag ik na een paar kilometer een boomwortel over het hoofd maar hield het nog net recht. Samen maakte we de kilometers, soms pratend, soms genieten van de omgeving en de mooie dorpjes, en genietend van het eten en drinken bij de post. Bij elke heuvel ging ieder in zijn eigen tempo, ik liep vaak wat rustiger naar boven en trok dan in de afdaling of op het rechte stuk wel weer bij met Mike. Het blijft toch een dingetje, die heuvel op. Het parcours was goed aangegeven en we hebben maar een bordje over het hoofd gezien, verder is alles prima gegaan. Het is voor wat betreft trail voor mijn gevoel wat zwaarder dan de anderen. Kan ook door de lengte komen. Voor mijn gevoel was het veel stijgen maar dat bleek eigenlijk wel mee te vallen. Het laatste stuk door het bos vond ik het mooiste. En dan de wall op 35 km waarbij je met een touw omhoog klimt langs een (modderige wand). Dat was wel een leuk toetje. We hebben de dag afgesloten met een heerlijk etentje bij de Beren.

Asfalt of trail, gelukkig hoef ik niet te kiezen, het een staat het ander niet in de weg. Van trails word je groot en sterk, zie het als krachttraining. En ik merk dat ik graag beter wil worden in het lopen bergop. Daar kan ik nog veel verbetering in maken. Genoeg uitdaging dus. Er gaan meer trails volgen en ik merk dat ik met trails sneller geneigd ben om aan langere afstanden te gaan denken dan op asfalt. Ik weet niet of het dit jaar nog gebeurd, maar volgend jaar loop ik mijn eerste ultra trail.

image
Happy faces bij de finish…

 

Havermout (door Karin)

Havermout, ieuw!!!

…dat dacht ik altijd als ik mensen om me heen een bord havermout zag eten. Dat kan toch onmogelijk lekker zijn… Inmiddels weet ik beter. Doordat ik nog steeds bezig ben met het veranderen van lifestyle en beter op het eten let (lees: ik heb een licht calorietekort gecreëerd omdat ik wat vet wil verbranden en wat strakker in mijn vel wil zitten) ga je dingen uitproberen. Zo eet ik nu grote borden bloemkool met heel veel smaak weg. Maar goed, ik  had het over havermout.

Ik las (en Mike bevestigde dat nog even) dat havermout langzame koolhydraten bevat  waarop je lang kan “teren”. En zo zat ik op een ochtend achter een bordje overnight havermout (in sojamelk geweekte havermout) met fruit. Er ging een nieuwe wereld voor me open, ik vond het heerlijk! Direct op zoek naar andere recepten met havermout. Ik vond een recept voor havermoutmuffins, eenvoudig te maken en heerlijk van smaak. Sinds mei maakt havermout een wezenlijk deel uit van mijn voeding. Elke ochtend eet ik geweekte havermout met fruit (liefst blauwe en rode bessen en aardbeien), vaak nog met een schep proteïne eiwit poeder (chocola kokos smaak). De muffins gaan vaak mee voor onderweg, tijdens wedstrijden of gewoon in de auto als ik niet op tijd thuis ben voor de lunch.

De ingrediënten die ik gebruik voor geweekte havermout:

image

30 gram havermout, 150 ml magere melk (of sojamelk), chia zaad, schep protein eiwit poeder. Mengen en roeren, een nachtje in de koelkast zetten. In de ochtend fruit naar smaak toevoegen. Eventueel nog afmaken met kokosrasp of gepofte quinoa.

Havermout Muffins:

.image1

40 gram havermout, 1 ei, 2 eetlepels kwark mengen. Dit is het hoofdbeslag. Een half uur in een voorverwarmde oven (175 graden) en klaar is het.  Eventueel eiwit poeder en/of kaneel doorroeren. Wil je een “zoetje” erin; wij gebruiken vaak rozijnen, dadels of gedroogde abrikozen. Speculaas kruiden zijn ook lekker erdoor. Of wat pijnboompitten en pompoenpitten. Kortom, alles kan en wees creatief.

Onze rustmomenten

Hoe pas je continue diensten, normale werktijden, drie kinderen en nu nog twee huizen op 90 minuten enkele reis in een leven als Karin en Mike in? Door af en toe een rustdag samen te plannen, of een kort weekend samen. Tot nu toe lukt het met hulp van lieve mensen om ons heen elke maand, even zonder werk, zonder kids en lekker tijd voor elkaar. Deze keer iets bijzonders, een bezoek aan een privé sauna in België. Zoiets wil je kopen en kun je pas als je de Staatsloterij wint: een zwembad met een lengte van 13 meter en daarom heen een jacuzzi, koude hoek, chill hoek, sauna ( droog en nat) en een klein verblijf met bedjes en houtkachel. Sappen en water in de koelkast en tegen betaling eten en Cava. Heerlijk drie uur genoten van alle faciliteiten. Daarna nog even toast met zalm gegeten bij het buurtrestaurant. Sauna kost ook energie 😉.

Sauna Den Heihoek
Jacuzi, zwembad en zonnebedjes…

Vervolgens door naar Gent, via de Decathlon naar het centrum. Heerlijk gegeten en gedronken bij de Helse stoof, leuke bediening, goed eten en rustige ambiance. Eten in België is wel grappig omdat alles net even anders heet, zo is een salade een slaatje. En niet te vergeten de koffie La chouffle. Die viel erg in de smaak bij mij 😃. Past dit in mijn calorieën tellen hoor ik u denken. Ja hoor, past prima en past het niet dan niet. Zo af en toe moet je de calorie de calorie laten en gewoon doen waar je zin in hebt.

De volgende dag samen gelopen op het gebied rondom de Braakman, leuk parcours gelopen op gras en grindpaden. Altijd weer een uitdaging voor deze asfalttijger. Op een of andere manier matig ik mijn tempo als ik off-road loop en durf niet voluit door te trekken. Maar blijven ervaren en de rest komt vanzelf. En het gebied leent zich voor een heerlijk rondje trail, single track en wat hoogteverschil. Al met al een heel verrassend leuk loopje. Hier zouden we eens een trail moeten organiseren Mike 😃

My killer body motivation

Ik heb de aanleg om breed te worden. In zowel de gespierde als vetverzamelings variant. Dat eerste is niet erg, dat tweede wel. Elk jaar is er weer een moment dat de weegschaal doorslaat. Dan kijk ik in de spiegel en zie ik mijn kaaklijn overgaan in mijn hals. Over de broek bungelt een randje wat er eerder echt niet zat. Dan begin ik mijn omgeving te vragen hoe ik eruit zie. Goed zeggen ze dan..Niemand die het ziet dus. Vervolgens ga ik mijn gewicht bijhouden. Blijkbaar denk ik dat ik van elke dag wegen en opschrijven afval.

Tot dat moment dat ik denk, er moet echt iets gebeuren want ik vind het niet fijn meer zo. Dat was op 1 mei, de dag na de verjaardag van Yannick. Op aanraden van Mike ben ik begonnen met my fitness pal. Een app waarin je doelen kunt stellen voor wat betreft gewicht en hoe snel. En dan is het calorieën tellen. En dan valt het kwartje.. Nou ja ik wist het wel maar dit was een bevestiging. Ik at teveel. Ja hardlopen is best een verbrander maar als je meer in je mond stopt dan nodig is, kom je dus aan.

Dus begon ik met keuzes maken, geen alcohol meer, in ieder geval niet meer het dagelijkse glas om de avond in te luiden. Geen chips meer. Dat was geen probleem want zonder wijn had ik ook geen trek in chips. En nog mijn training aanpassen, niet de nadruk op lange duur, maar korte stukjes, maximaal 15km en wat interval. In een maand was ik 2,5 kg kwijt…

Inmiddels geïnspireerd door Mike, die PBP volgt, begon ik ook met krachtraining. Ik kocht een barbel en gewichten. Altijd al willen hebben 😃. Nu nog de juiste training. Dat was een lastige. Ik kan aardig wat aanprutsen met de barbel, ken oefeningen zat maar wat is nu een juist schema. Mijn oog viel op my killerbody motivation, een initiatief van Fajah. Zij geeft 3 schema’ s per week. Een voor armen/borst, rug/schouder en benen. Gedurende een maand volg je dat en dan komen er weer nieuwe. Zo heb ik de oefeningen gevonden die goed bij mij passen en ik thuis kan doen. Naast het lopen natuurlijk want dat gaat gewoon door. Nu nog de overgang naar meer eiwitten en vriendjes worden met de foamroller..